مطالعه تنوع ژنتیکی سویا از طریق تجزیه و تحلیل rapd و daf

با توجه به مزایای فراوان نشانگرهای مولکولی، ژنوتیپ سنجی بر مبنای این نشانگرها امروزه کاملاً متداول و برای تشخیص چند شکلی ابزارهای متنوعی در اختیار می باشد. هدف از این تحقیق، مقایسه روش های rapd و daf در تخمین فاصله ژنتیکی ارقام سویا بود که در آن آغازگرهای متعددی از هر یک از نشانگرها استفاده گردید. نوارهای رنگ آمیزی شده بر روی ژل ها از نظر حضور و عدم حضور مطالعه و روابط ارقام با روش ضرایب تطابق ساده مورد بررسی واقع شد. رابطه ارقام در روش daf (704 / الی 899/0) نسبت به rapd (561/0 الی 854/0) بالاتر برآورد گردید و مکان های ژنی بسیار زیادتری در daf آشکار گشت. داده های حاصل از روش daf و داده های توام حاصل از دو روش به نحو مطلوب تری ارقام را دسته بندی کردند، به طوری که ارقام ایرانی بالاترین شباهت را با هم نشان دادند. روش daf تفاوت چندانی از نظر هزینه با rapd ندارد و ضمن داشتن مزایایی مانند سهولت آن فارغ از معایب ذاتی rapd است. دقت، وضوح بسیار بالا و محتوای اطلاعاتی کافی در این آزمایش استفاده از این روش را توصیه و کاملاً توجیه می نماید. نتیجه مشترکی که از دو روش به دست آمد آن است که تشابه ارقام بالا بوده و از تنوع ژنتیکی قابل ملاحظه ای برخوردار نیستند.